Paarden zijn prooidieren, ze letten op alles wat om hen heen gebeurt. Ze zijn zeer scherp afgestemd op hun omgeving om tijdig gevaar in de vorm van roofdieren te kunnen signaleren (Irwin, 2009).

Een paard communiceert voornamelijk non-verbaal, waardoor het paard een expert is in het “lezen” van een ander dier of mens. Hij laat zich niet van de wijs brengen door wat wij bewust of onbewust willen uitstralen of zeggen. Mensen reageren in principe ook sterk op non-verbale signalen maar we laten ons snel verwarren door wat iemand zegt.

Paarden kunnen niets met dubbele boodschappen – wanneer iemand een “masker” draagt – zal het paard dat duidelijk maken.